ΑΤΕΛΕΙΩΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΕΒΕΝΤΟΓΕΝΝΑ ΚΡΗΤΗ ΜΑΣ... ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

Ταχιά ταχιά ν' αρχιμηνιά ταχια ν' αρχή του χρόνου

που βγήκε και περπάτησε ο Κύριος στον κόσμο.

Και βγήκε και χαιρέτησε ούλους τσοι ζευγολάτες

κι ο πρώτος που του πάντηξε ήταν Αϊ Βασίλης..

"Πολλά τα έτη Βασιλιό, καλό ζευγάρι'ν έχεις.."

"Καλό το λες αφέντη μου καλό κι ευλοϊμένο.

Η Χάρη Σου το βλόϊσε με το δεξί Σου χέρι,

με το δεξί, με το ζερβί, με το μαλαματένιο.

Μάλαμα είν' τ' αλέτρι μου κι ασήμι ο ζυγός μου,

ως και το βουκεντράκι μου τ' ΑΪ Γιωργιού κοντάρι

και τ' αποζεύλι του ζυγού κουκί μαργαριτάρι."

Και πάλι ξαναπέρασε και ξαναρώτησε ν' τον..

"Πέ μου να ζήσεις Βασιλιό πόσα μουζούρια σπέρνεις;"

"Σπέρνω σταράκι δώδεκα κριθάρι δεκαπέντε,

ταγή και ρόβι δεκοχτώ κι απο νωρίς στο στάβλο.

Κι έσπειρα κάτω στο γιαλό κάτω στο περιγιάλι,

μουζούρια στάρι'ν έσπειρα μουζούρια λεπτοκάρυ.

Κι εκεί το νεριαστήκανε περδίκια και λαγούδια

κι απ' τα ξεπερδικίσματα έβγαλα χίλια μούδια

κι απ' τα ξελαγουδίσματα δεν είχα μπλιό που βάλω

και πήρα το στρατί στρατί στο Θραψανό να πάω

να πα' να βρω τον πιθαρά, πιθάρια για να πάρω.

Στο δρόμο με συναπαντούν οι σκύλοι οι γ'Ιουδαίοι

κάθου γ'και τυραννούσι με τραγούδια να τους λέω.

Ο Δάσκαλος δε μου' μαθε τραγούδια να σας λέω,

την Αλφαβήτα μου' μαθε κι εκείνη σας' ε λέω."

Και στο ραβδί ν' του ακούμπησε να πει την Αλφαβήτα

και το ραβδί ν' του ήτω ξερό χλωρούς βλαστούς και βγάνει

και πάνω σε χλωρό βλαστό αετοφωλιά χτισμένη

και μέσα στην αετοφωλιά Χώρα ξετελεμένη!!!

Μα επόπαμε του Βασιλιού τ' Αφέντη μας να πούμε..

"Μέσα κοιμάτ' Αφέντη μας στα πούπουλα θεσμένος

και ποιος θα μπει και ποιος θα βγει να μας τον' ε' ξυπνήσει

και θα βαστά ροδόσταμο να τον ροδοσταμνίσει;"

"Εγώ θα μπω κι εγώ θα βγω να σας τον' ε' ξυπνήσω

και θα βαστώ ροδόσταμο να τον ροδοσταμνίσω.

Ξύπνησε Αφέντη, ξύπνησε κι εκκλησιές συμένουν,

το εν υψίστη ψάλουσι κι εσένα ανιμένουν.

Να φας απο λαγού πλευρά κι απ' αγριμιού τη μέση,

να φας κι απο την πέρδικα την αϊδονολαλούσα,

που κελαηδούσε το πρωί κι εξύπνα τα κοράσια

κι εξύπνα και τσοι γέροντες απου τα σπηλιαράκια."

Μα επόπαμε τ' Αφέντη μας να πούμε τση Κερά μας..

"Κερά μαρμαροτράχιλη και φεγγαρομαγούλα,

Κερά το φουστανάκι σου είναι κακοραμμένο

και φέρε μου το εις το σκολειό να σου το καλοράψω.

Να βάλω αϊτούς και περαϊτούς πουλιά και χελιδόνια,

να κελαηδούνε τα πουλιά να λεν' τα χελιδόνια.

Κερά το παπουτσάκι σου είναι κακοραμμένο

και φέρε μου το στο σκολειό να σου το καλοράψω.

Να βάλω ασήμι στην οργιά μαργέλι στο μουζάκι,

να σέρνω και το λυρατζή να παίζει το λυράκι

κι εσύ Κερά να κάθεσαι να κάνεις σεϊράκι."

Μα επόπαμε και τση Κεράς να πούμε και του γιού ν' τως..